Omgaan met verlies

Eigenlijk is dat waar coaching over gaat.

Over het leren omgaan met teleurstellingen, tegenslag en niet uitgekomen verwachtingen. Over het leren omgaan met de pijn van verlies.

Vaak houdt een actuele vraag of probleem van een cliënt indirect verband met een eerder geleden verlies. Zelf is de cliënt zich hier meestal niet (meer) van bewust.

Dat komt door een natuurlijke, zelfbeschermende reactie van de geest op acute pijn of verlies. De geest zal de pijn op dat moment willen verzachten, door heftige emoties te verbergen of om buigen tot een andere vorm van bijvoorbeeld boosheid of verwijt. Daardoor is het verlies zelf op dat moment makkelijker te incasseren.

Maar zo blijft de link met de eerdere pijnlijke emotie zelf verborgen voor jou. Zo lijkt het misschien dat je huidige probleem vooral aan de ander ligt of misschien verwijt je jezelf iets fout te hebben gedaan.

En ben je er oprecht niet van bewust dat de kiem van je huidige probleem kan liggen in je verleden.

Door dit eerdere vermijden van de pijn kon deze toen niet oplossen en blijft deze negatieve energie behouden in de vorm van een energetische blokkade. Je verliest daardoor je natuurlijke veerkracht, want je veerkracht verdwijnt als een blokkade verschijnt.

Een blokkade van je onzichtbare levensenergie, deze altijd door jou stromende energie die op een natuurlijke manier zich constant wil vernieuwen, kan de vorm krijgen van bijvoorbeeld vermoeidheid, passiviteit of negativiteit.

Verlies kan vele vormen hebben in het leven. Wat pijnlijk is voor jou is heel persoonlijk. Waar een ander geen last van houdt blijft voor jou misschien wel pijnlijk. En wat pijnlijk is verberg je liever, dat is menselijk.

Je verborgen verdriet kan daardoor niet altijd makkelijk gedeeld worden. Soms niet eens met jezelf. Maar daardoor wordt of blijft deze pijn onbewust en belemmert ze je levensvreugde.

Want als je je verlies, je pijn of je trauma nog niet onder ogen hebt kunnen zien zal het je energetisch belemmeren. Dan houden secundaire emoties als bijvoorbeeld schuld of schaamte je gevangen in je verleden tijd.

Coaching begeleidt je om je ware levenskracht weer te kunnen laten stromen.

Pas als je naar binnen kunt keren in een veilige omgeving, en zonder oordeel of veroordeling kunt onderzoeken wat jou tegenhoudt in het leven, kun je echt je verlies gaan nemen. Dat klinkt misschien alsnog als een nederlaag, maar in feite maak je zo weer ruimte voor de vernieuwende energie en levendigheid van je natuurlijke levenskracht.

Dan zal het je opluchten te ervaren dat je verdriet juist door jou gehoord en erkend wil worden. Als jij het onder ogen durft te zien, als jij het omarmt, zal het je voortaan belonen in plaats van belemmeren.

Door je echte ware pijn en verdriet uit het verleden in het hier en nu alsnog te erkennen en te omarmen zal je merken dat deze pijn draaglijker wordt en mag verdwijnen. En dan kan het heden, het nu, weer onbelemmerd vorm krijgen.

Je beloning zal zijn dat je jezelf echt leert kennen, in al je kwetsbaarheden en kracht.

En dat is waar coaching overgaat, over het begeleiding van dit proces van het in zachtheid onthullen van eerlijkheid naar en liefde voor jezelf.

‘Ont’wikkel jezelf

Als professioneel coach zie ik iedere cliënt als een perfecte ziel, die niet gefixed hoeft te worden. Maar die zichzelf aan het ‘ont’wikkelen is. En die zichzelf uit leert drukken.

Dat loslaten en jezelf echt leren kennen is je levensproces. Zelf uit ik nu mijn ziel in het werk wat ik doe en in mijn schilderkunst. Fijn als ik jou mag begeleiden in dit creatieve proces van jezelf worden.

Opruimen

Deze eerste maand van het jaar heb ik gebruikt om veranderingen aan te brengen. Opeens was er een aanleiding om mijn huis anders in te delen en januari bleek er een geweldige maand voor.

Van het een kwam het ander en voor ik het wist bekeek ik alles wat ik tegen kwam opnieuw. Wil ik het nog houden, weer opbergen, weggeven of opruimen? Met als resultaat dat er nu niet alleen in mijn huis en mijn laatjes meer ruimte is ontstaan, maar ook in mijn mogelijkheden. Opeens scheen de zon op een plek waar ik vroeger niet zo vaak kwam en de nieuwe indeling straalde rust en harmonie uit.

Als je dit leest bekruipt jou misschien ook het verlangen om veranderingen aan te brengen. Stel jezelf ook eens de vraag of je sommige dingen die je in je leven bewaard hebt nog wilt houden of liever wilt opruimen.

Hopelijk heb ik ook jou geïnspireerd om zelf de eerste stap te zetten om je leven opnieuw in te richten. Zo'n proces van opruimen wordt meestal beloond door een gevoel van nieuwe vrijheid en geeft ruimte voor vernieuwing in je leven.

Als coach kan ik je op verschillende manieren helpen om ruimte voor jezelf te creëren.

Kijk maar eens op mijn website of neem vrijblijvend contact met me op.

 

Misschien tot binnenkort? 

Met hartelijke groet,

 

Ellen 

 

 https://www.ellenrost-coaching.com/

info@ellenrost-coaching.com 

Bubbel

Sinds Corona is het woord bubbel een begrip geworden.

Deze bubbel biedt ons bescherming tegen het virusgevaar van buitenaf en de situatie binnen de bubbel creëert veiligheid, tenminste voor zover dat mogelijk is in een pandemie. Laten we zeggen betrekkelijke veiligheid. Omdat je in jouw bubbel afhankelijk bent van de anderen die in jouw bubbel mogen. En zij vertrouwen ook op jou.

Maar hoe kan jij zeker weten dat je niets doorgeeft? Vertrouwen is dus wel essentieel, maar biedt nooit garantie.

Ooit heb ik een fascinerend boek gelezen van Bruce Lipton, de wereldberoemde celbioloog. Een celbioloog is altijd op zoek naar de werking en het ontstaan van het leven in de kleinst mogelijke vorm.

Lipton probeerde met de meest moderne apparatuur het leven te ontrafelen.

Hij ontdekte dat, om in leven te blijven, zelfs de allerkleinste levensvorm die hij kon doorgronden altijd afhankelijk is van de wereld om hem heen. Voor zowel bescherming als voeding, zuurstof bijvoorbeeld.

Zowel voeding als afvalstoffen worden uitgewisseld door de buitenlaag van de cel, het membraan. Het membraan is niet alleen de buitengrens van de cel maar ook zijn communicatiemiddel, zijn ‘brein’.

Om voedsel binnen te laten moeten er minieme openingen zijn in deze buitenlaag, een soort sluisjes. Een sluisje dat weer sluit na gebruik, zodat ongewenste stoffen buiten blijven.

En nadat de cel alles tot zich genomen heeft wat hij nodig heeft om in leven te blijven, moet hij de afvalstoffen die hij niet kan verwerken weer uitstoten. Want anders zal de cel zelf kapot gaan aan deze afvalstoffen. Binnen de beperkte ruimte van de cel zullen deze afvalstoffen namelijk te veel ruimte gaan innemen, waardoor de cel kapot gaat.

Het is dus voor de cel zelf van levensbelang dat er ook sluisjes van binnen naar buiten zijn om deze afvalstoffen te kunnen laten verwijderen.

De oppervlakte van het membraam zelf moet ook flexibel genoeg zijn om de drukverschillen met buiten te overbruggen. En altijd onder genoeg spanning staan om die druk van buiten te kunnen evenaren. En met genoeg plaats, oppervlakte voor de noodzakelijke sluisjes naar binnen en naar buiten.

Voila, de ideale oervorm is dus rond en glad, en moeilijk binnen te dringen: de bubbel!

Nu jezelf tijdens de pandemie in een of meerdere bubbels hebt gezeten ben je je misschien zelf ook bewust geworden van je kwetsbaarheid in en afhankelijkheid van de wereld om je heen.

Van het celmembraan kun je leren dat je, om in leven te blijven, vaardigheid nodig hebt om spanningen te kunnen weerstaan en flexibiliteit om te kunnen omgaan met drukverschillen.

En een zacht oppervlak om mee te kunnen blijven bewegen.

(Klik op de titel van deze Blog voor de ‘Comments en likes’)

Graag zie ik je reactie op mijn blog!